عناصر غیرفعال

مشخص است که SPF نه تنها تحت تأثیر انتخاب مواد فعال و درصد مواد فعال است، بلکه فرمولاسیون وسیله نقلیه/پایه نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. SPF نهایی همچنین تحت تأثیر توزیع مواد فعال در ضد آفتاب، میزان یکنواختی کرم ضد آفتاب بر روی پوست، میزان خشکی آن بر روی پوست و مقدار pH محصول از جمله عوامل دیگر است. تغییر هر یک از مواد غیر فعال ممکن است به طور بالقوه SPF ضد آفتاب را تغییر دهد.[100][101]

 

هنگامی که با فیلترهای UV ترکیب می شود، آنتی اکسیدان های اضافه شده می توانند به طور هم افزایی عمل کنند و بر ارزش کلی SPF تأثیر مثبت بگذارند. علاوه بر این، افزودن آنتی‌اکسیدان‌ها به ضد آفتاب می‌تواند توانایی آن را در کاهش نشانگرهای پیری نوری خارجی تقویت کند، محافظت بهتری در برابر تشکیل رنگدانه‌های ناشی از اشعه ماوراء بنفش ایجاد کند، پراکسیداسیون لیپیدی پوست را کاهش دهد، ثبات نوری مواد فعال را بهبود بخشد، گونه‌های اکسیژن فعال تشکیل‌شده توسط فوتوکاتالیست‌های تابش‌شده را خنثی کند. TiO2 بدون پوشش) و به ترمیم DNA آسیب های پس از UVB کمک می کند، بنابراین کارایی و ایمنی ضد آفتاب ها را افزایش می دهد.[102][103][104][105] در مقایسه با ضد آفتاب به تنهایی، نشان داده شده است که افزودن آنتی اکسیدان ها می تواند تشکیل ROS را با 1.7 برابر بیشتر برای ضد آفتاب های SPF 4 و 2.4 برابر برای ضد آفتاب های SPF 15 به SPF 50 سرکوب کند، اما اثربخشی به این بستگی دارد. کرم ضد آفتاب مورد نظر چقدر خوب فرموله شده است.[106] گاهی اوقات اسمولیت ها علاوه بر آنتی اکسیدان ها در کرم های ضد آفتاب تجاری موجود نیز گنجانده می شوند، زیرا آنها همچنین به محافظت از پوست در برابر اثرات مضر UVR کمک می کنند.[107] مثال‌ها عبارتند از اسمولیت تورین، که توانایی محافظت در برابر سرکوب سیستم ایمنی ناشی از اشعه UVB را نشان داده است[108] و اسمولیت اکتوئین، که به مقابله با پیری تسریع‌شده سلولی و پیری زودرس ناشی از اشعه UVA کمک می‌کند.[109]

 

سایر مواد غیرفعال نیز می توانند در تثبیت نور فیلترهای UV ناپایدار کمک کنند. سیکلودکسترین ها توانایی کاهش تجزیه نوری، محافظت از آنتی اکسیدان ها و محدود کردن نفوذ پوست به بالاترین لایه های پوست را نشان داده اند و به آنها اجازه می دهد تا فاکتور محافظتی ضد آفتاب با فیلترهای UV را که بسیار ناپایدار هستند و/یا به راحتی به لایه های زیرین پوست نفوذ می کنند، برای مدت طولانی تری حفظ کنند. .[110][111][112] به طور مشابه، پلیمرهای تشکیل دهنده فیلم مانند پلی استر-8 و پلی کریلنS1 توانایی محافظت از کارایی فیلترهای آلی UV قدیمی را با جلوگیری از ناپایدار شدن آنها به دلیل قرار گرفتن در معرض طولانی مدت نور دارند. این نوع مواد همچنین مقاومت در برابر آب فرمولاسیون ضد آفتاب را افزایش می دهند.[113][114]

 

 

ضدآفتاب های «محافظت پیشرفته» از سراسر جهان، همه از افزودنی های مختلف برای محافظت از پوشنده فراتر از محدوده طیفی فرابنفش استفاده می کنند.

در دهه‌های 2010 و 2020، علاقه فزاینده‌ای به کرم‌های ضدآفتابی وجود داشت که از مصرف‌کننده در برابر نور مرئی پرانرژی خورشید و نور مادون قرمز و همچنین نور فرابنفش محافظت می‌کرد. این به دلیل تحقیقات جدیدتر است که نشان می دهد نور مرئی آبی و بنفش و طول موج های خاصی از نور مادون قرمز (به عنوان مثال، NIR، IR-A) به طور هم افزایی با نور ماوراء بنفش در کمک به استرس اکسیداتیو، تولید رادیکال های آزاد، آسیب سلولی پوستی، درمان سرکوب شده پوست انجام می شود. کاهش ایمنی، اریتم، التهاب، خشکی و چندین نگرانی زیبایی مانند: ایجاد چین و چروک، از دست دادن خاصیت ارتجاعی پوست و بد رنگ شدن. به طور فزاینده ای، تعدادی از ضد آفتاب های تجاری تولید می شوند که ادعاهای سازنده در مورد محافظت از پوست در برابر نور آبی، نور مادون قرمز و حتی آلودگی هوا دارند.[121] با این حال، از سال 2021 هیچ دستورالعمل نظارتی یا پروتکل‌های آزمایش اجباری وجود ندارد که بر این ادعاها حاکم باشد.[106] از لحاظ تاریخی، FDA آمریکا فقط محافظت در برابر آفتاب سوختگی (از طریق محافظت در برابر UVB) و محافظت در برابر سرطان پوست (از طریق SPF 15+ با مقداری محافظت در برابر UVA) را به عنوان ادعاهای ضد آفتاب دارویی/دارویی به رسمیت شناخته است، بنابراین آنها دارای مجوز نظارتی بر ادعاهای ضد آفتاب در مورد محافظت نیستند. پوست در اثر آسیب ناشی از این عوامل استرس زای محیطی دیگر.[122] از آنجایی که ادعاهای ضدآفتاب که به محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش مربوط نمی شود، به عنوان ادعاهای آرایشی و بهداشتی به جای ادعاهای دارویی/ دارویی تلقی می شوند، فناوری های نوآورانه و مواد افزودنی مورد استفاده برای کاهش آسیب ناشی از این عوامل استرس زای محیطی دیگر ممکن است از برندی به برند دیگر بسیار متفاوت باشد.کرم ضد آفتاب لافارر

 

برخی از مطالعات نشان می‌دهند که ضدآفتاب‌های معدنی که عمدتاً با ذرات بسیار بزرگ ساخته می‌شوند (به عنوان مثال، نه نانو و نه میکرونیزه) ممکن است تا حدی از نور مرئی و مادون قرمز محافظت کنند، [121][106] [123] اما این ضد آفتاب‌ها اغلب برای مصرف‌کنندگان غیرقابل قبول هستند. به دلیل باقی گذاشتن یک گچ سفید مات اجباری روی پوست. تحقیقات بیشتر نشان داده است که کرم‌های ضدآفتاب با رنگدانه‌های اکسید آهن و/یا دی‌اکسید تیتانیوم رنگدانه‌ای افزوده شده می‌توانند مقدار قابل‌توجهی از محافظت از HEVL را در اختیار کاربر قرار دهند.[106][124][125][126] شیمیدان‌های آرایشی دریافته‌اند که سایر رنگدانه‌های درجه یک آرایشی می‌توانند مواد پرکننده کاربردی باشند.